Extra aanvulling bij tijdelijke werkloosheid vanaf 1 januari 2024

Het eerste supplement

De arbeidsovereenkomstenwet voorziet de verplichting om minimaal 2 EUR per werkloosheidsdag toe te kennen voor arbeiders en 5 EUR per werkloosheidsdag voor bedienden. In sectorale akkoorden kan dit bedrag worden verhoogd. De werkgever moet dit supplement betalen, tenzij de betaling ervan door een algemeen verbindend verklaarde cao ten laste wordt gelegd van een Fonds voor Bestaanszekerheid. Opgelet, deze verplichting geldt enkel voor werkloosheidsdagen omwille van slecht weer, economische redenen of technische stoornis.

Het tweede supplement

Vanaf 1 januari 2024 wordt de uitkering bij tijdelijke werkloosheid niet meer berekend o.b.v. 65% van het (begrensd) loon, maar o.b.v. 60% van het (begrensd) loon. Om het loonsverlies voor de werknemers te compenseren wordt er nu een supplement opgelegd van 5 EUR per werkloosheidsdag voor alle vormen van tijdelijke werkloosheid, behalve tijdelijke werkloosheid wegens overmacht of tijdelijke werkloosheid wegens medische overmacht.

Indien het bruto maandloon niet hoger is dan 4.000 euro, heeft de werknemer recht op dit supplement vanaf de eerste werkloosheidsdag voor elke dag gedekt door een tijdelijke werkloosheidsuitkering;

Indien het bruto maandloon hoger is dan 4.000 euro, heeft de werknemer recht op dit supplement vanaf de 27ste dag tijdelijke werkloosheid in hetzelfde kalenderjaar bij dezelfde werkgever. Voor de telling van de tijdelijke werkloosheidsdagen wordt geen rekening gehouden met de dagen tijdelijke werkloosheid wegens overmacht.

Dit tweede supplement is echter niet van toepassing indien een sectorale CAO, in het geval van tijdelijke werkloosheid, de betaling van een percentage van het loon van de werknemer waarborgt en alleen voor zover dit percentage de werknemer een bedrag waarborgt dat ten minste gelijkwaardig is aan datgene waarop hij recht zou hebben indien er wel een supplement zou worden toegekend.

Bronnen:
Wet van 5 november 2023 houdende diverse bepalingen (BS 23.11.2023);
Koninklijk besluit van 17 december 2023; Programmawet van 22 december 2023 (BS 29.12.2023)